Praktyczne wykorzystanie postbiotyków
Postbiotyki to upraszczając nic innego jak metabolity produkowane przez bakterie probiotyczne. Metabolity te mogą być wytwarzane bezpośrednio przez bakterie (np. witaminy, krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe) lub są pierwotnymi metabolitami gospodarza, które są przekształcane przez enzymy bakteryjne w metabolity wtórne (np. konwersja pierwotnych do wtórnych kwasów żółciowych).
Postbiotyki odgrywają istotną rolę w utrzymaniu homeostazy organizmu. Przypisuje się im między innymi pozytywny wpływ na trawienie, pomagają utrzymać równowagę jelitową w przypadku nieprawidłowo zbilansowanej diety psa lub kota. Niektóre z nich wzmacniają bariery immunologiczne, czy redukują stany zapalne występujące w organizmie (w tym stany zapalne jelit, skóry, czy stawów).
Szereg publikacji wskazujących na dobroczynne działanie postbiotyków dotyczył głównie pacjentów z IBD, u których występuje właściwie nieustająca dysbioza. Metabolomika jest stosunkowo nową dziedziną i wciąż znajduje się na etapie opisowym, nawet jeśli chodzi o badanie ludzkich nieswoistych zapaleń jelit, aczkolwiek pewne ukierunkowane pomiary zostały już przeprowadzone w medycynie weterynaryjnej, na przykład pomiary stężeń kobalaminy i kwasu foliowego w surowicy oraz stężeń SCFA (short chain fatty acids) - głównie kwas masłowy, mrówkowy, bursztynowy i walerianowy w kale. O tych postbiotykach wie na pewno każdy lekarz, który zetknął się z pacjentami cierpiącymi na przewlekłe zapalenia układu pokarmowego.
Maślan sodu, cynku lub magnezu możemy już znaleźć w wielu preparatach weterynaryjnych dostępnych na rynku. Warto wiedzieć, że w trakcie długotrwałej antybiotykoterapii lub w leczeniu przewlekłych chorób autoimmunologicznych przewodu pokarmowego postbiotyki mogą być skuteczniejsze niż prebiotyki, ponieważ flora gospodarza może, mimo wsparcia być zbyt słaba lub nieliczna by wyprodukować wystarczającą ilość pożądanych metabolitów.
Na koniec warto jeszcze wspomnieć jeden postbiotyk - lakton kwasu glukonowego, który może być przydatny jako biomarker skuteczności leczenia IBD i stać się w przyszłości ciekawym narzędziem dla lekarza prowadzącego.
Dla głodnych większej ilości wiedzy załączamy linki do kilku publikacji w temacie:
https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/19490976.2014.997612
Udostępnij na Facebooku