Korelacja pomiędzy średnicą tchawicy, średnicą stentu a powikłaniami po założeniu stentu wewnątrztchawiczego. Nowe wyniki badań naukowców.

Zapadanie tchawicy u psów (TCS; Tracheal Collapse Syndrome) jest przewlekłą chorobą układu oddechowego obserwowaną głównie u ras małych i miniaturowych. Odnotowuje się dwa procesy przyczyniające się do rozwoju tej choroby. Pierwszy z nich, najbardziej klasyczny, to dynamiczna obstrukcja dróg oddechowych, spowodowana chondromalacją i osłabieniem mięśni tchawiczych. Drugi proces, niedawno poznany, to statyczna obstrukcja związana z malformacją chrząstek tchawiczych i ich układem przypominającym literę „W”.

Na początku choroby, objawy kliniczne takie jak kaszel, trudności z oddychaniem i okresowo występujący bezdech z towarzyszącą sinicą można próbować stabilizować konserwatywnie, stosując kombinacje leków takich jak sterydy, antybiotyki, leki przeciwkaszlowe i środki sedacyjne. Celem takiego leczenia jest jednak jedynie poprawa jakości życia pacjenta, a nie jego całkowite wyleczenie.

Najczęstszą terapią inwazyjną TCS jest obecnie zabieg wszczepienia stentów tchawiczych. Oba typy stentów, zewnatrz- i wewnątrztchawiczy mają na celu natychmiastowe usunięcie przyczyny zaburzeń oddechowych i związanych z nimi objawów klinicznych.

Niestety, z procedurą umiejscowienia takiego stentu związane jest także ryzyko powikłań. W zeszłym miesiącu w czasopiśmie naukowym Journal of Veterinary Internal Medicine, ukazały się wyniki badań przeprowadzonych przez specjalistów w dziedzinie radiologii i endoskopii interwencyjnej.

Specjaliści zbadali związek pomiędzy średnicą tchawicy, średnicą stentu a częstotliwością powikłań występujących po założeniu stentu wewnątrztchawiczego. Okazało się, że najczęstsze powikłania po takim zabiegu to złamanie stentu (25% przypadków), przerost tkanek miękkich i w rezultacie zatkanie stentu (19% przypadków), oraz progresywne zapadanie tchawicy (12% przypadków). Z badań wynika także, że zastosowanie większego rozmiaru stentu częściej prowadzi do jego złamań, natomiast przy stentach o mniejszej średnicy częściej obserwuje się progresywne zapadanie tchawicy.

 

Poniżej widoczne przykłady komplikacji ze zdjęciami:

A) Złamanie grzbietowo-ogonowej części stentu

B) nadmierny przerost tkanek

C) progresywne zapadanie tchawicy w doczaszkowej części stentu

Na podstawie: Violette NP, Weisse C, Berent AC, Lamb KE: Correlations among tracheal dimensions, tracheal stent dimensions, and major complications after endoluminal stenting of tracheal collapse syndrome in dogs. Journal of Veterinary Internal Medicine, 2019;1–8. https://doi.org/10.1111/jvim.15555